Volkswagen Transporter: mów mi po prostu „Ogórek”.

Kawałek historii oraz dwa egzemplarze. Jednemu bliżej do wyjechania na drogę, drugiemu bardzo daleko.

Historia rozpoczyna się w 1947 roku, kiedy to Holender Ben Pon – pierwszy zagraniczny importer VW – spotkał się z ważnymi osobistościami wolfsburskich zakładów w celu zakupu kilku Garbusów do Holandii. Wtedy, podczas spotkania, naszkicował na szybko samochód dostawczy i pokazał go Heinrichowi Nordhoffowi – członkowi zarządu VW. Silnik z tyłu, kierowca z przodu. Szkic ten stał się równie słynny jak „Dama z gronostajem”, załączam poniżej:

Heinrich zainteresowany takim projektem, pokazał szkic Alfredowi Haesnerowi – głównemu konstruktorowi projektu – i powiedział: „Słuchaj, Alfredzie, musisz zbudować TO AUTO”. Prototyp istniał już od roku po pokazaniu przez Bena swoich zdolności plastycznych, czyli w 1948 roku. I tak w skrócie narodził się Typ 2 Transporter (Typ 1 to garbus, też tego nie rozumiem), nazywany T1 czy też Buli, w Polsce BULIK.

Volkswagen Typ 2 Transporter T1 był produkowany aż przez 17 lat. T1 zaprezentowano w listopadzie 1949 roku, a produkcję rozpoczęto w 1950 roku w Wolfsburgu. Od początku były 4 wersje T1: Dostawczak (brak szyb), Pojazd specjalny, Mikrobus (duża ilość szyb) i sklep obwoźny.

Warto tutaj dodać, że w 1951 roku pojawiła się SAMBA. Model wyjątkowy, bo posiadał ponad 20 szyb, ociekał chromem i miał otwierany dach. Dziś właśnie Samba jest najdroższym Transporterem.

Zaledwie po 4 latach wyprodukowano 100 tysięcy T1, fabryka nie nadążała z produkcją, dlatego zbudowano kolejną w Hanowerze – najnowocześniejszą fabrykę na świecie w tamtym okresie. Po pewnym czasie zakład rozbudowano, a zatrudnienie wzrosło o 80%.

W 1967 roku zaprezentowano T2, nazywany potocznie ogórkiem. Produkowany był przez 12 lat do 1979 roku. Ok, wiem, że w Brazylii był produkowany do 2013 roku z chłodnicą z przodu, ale to już była taka unowocześniona wersja. Druga generacja posiadała przednią panoramiczną szybę bez podziału, większe boczne szyby. Auto zostało przedłużone o około 10 cm. Silniki w palecie były mocniejsze, np. 1,6 rozwijał moc 47 KM – ale w razie czego silniki od Porsche pasują. W 1968 roku z taśmy produkcyjnej zjechał milionowy egzemplarz transportera, a w 1971 roku zjechał Transporter numer 3 miliony. Zatrudnienie w fabrykach VW, gdzie produkowano T2, ciągle rosło, i doszło do rekordowego poziomu, około 28 tysięcy pracowników. Żaden inny samochód w tym segmencie nie cieszył się tak ogromną popularnością oraz taką produkcją – był to strzał w dziesiątkę.