Jak ja nie lubię sprzedawać samochodu…

Przy sprzedaży samochodów zawsze trafiałem na geniuszy w swoim negocjacyjnym fachu lub tych, którzy powinni zostać uświadomieni, że tak naprawdę nie chcą takiego starego auta. Kiedy przychodzi człowiek, który kupi klasyczny samochód, to w pewnym sensie już to wiesz po kilku minutach spotkaniach. Zdecydowany jegomość, który wiedział, czego się spodziewać, chyba że Kupujący zbyt kolorowo opisał to co posiada.

Osobiście miałem do czynienia z ludźmi, z którymi wymieniałem po 20 maili. Osoby, które mówiły, że są w drodze, ale koniec końców nie pojawiali się. Negocjacje przez telefon – po rozłączeniu patrzę na telefon na czas rozmowy – 20 minut. Dlaczego nie potrafię po prostu się rozłączyć. Maruderzy, którzy za ułamek pieniędzy chcieliby egzemplarze, które kosztują trzy razy więcej. Był też taki, który powiedział, że bierze ale pojedzie do banku i słuch o nim zaginął. Coś Wam napisze, okazji nie ma. Może jedna na ileś tysięcy, ale to wszystko.

Trzymajcie auto do końca! Nawet dla takiego pasjonata jak ja, prowadzenie komisu ze starymi autami byłoby czymś co doprowadziłoby do trzymania strzelby pod biurkiem i nie chodzi o zły stan pojazdów czy świetne okazy. Telefony, w których człowiek tłumaczy ci, dlaczego coś jest źle lub zna historię twojego auta lepiej od Ciebie, powoduje na początku uśmiech na twarzy, ale przy kolejnych takich gadkach chcesz jak Bill Cosby w filmie, gdzie był duchem, złapać rozmówcę za gardło, wkładając rękę do słuchawki. Za to śmiać mi się chce, kiedy słyszę o kimś, kto ogląda auto za 2 tysiące i oczekuje stanu jak w egzemplarzu za dychę lub nawet dwie. Śmieszki i fajne chłopy. Pamiętam jak dziś kiedy na którymś z forum czytałem opowieść człowieka, który oglądał stare BMW (modelu nie pamiętam). Jechał po nim na full. Wdeptywał go w ziemię z każdym napisanym zdaniem, że takiego czegoś to jeszcze nie widział. Biorąc pod uwagę, że już wtedy ten konkretny model chodził za więcej niż 10 tysięcy, ktoś go spytał za ile auto było wystawione. Okazało się, że był to egzemplarz za 3500zł. PANIE! Po coś Pan tam jechał przez pół Polski jak się szukało stanu 5+. Okazji ni ma. Za ładny stan trzeba zapłacić i tylko głupiec będzie jechał z nastawieniem, że znajdzie super furę za 1/5 jej aktualnej wartości. Ostatnio też sprzedawałem auto – w tej chwili widzę trend negocjacji ceny przez telefon co argumentują tym, że nie mają pieniędzy na dojazd i nie będą robić kilometrów na darmo… Z drugiej strony, dzisiaj jest masa ofert w internecie starych aut, które są tak absurdalne, że nie wiadomo czy to żart czy o co chodzi. Ja wam życzę, żebyście zawsze trafiali na auta w stanie adekwatnym do ceny i przy sprzedaży nie musieli prowadzić rozmów z ludźmi co to 4 lata szukają auta ale jakoś kurczę znaleźć nie mogą wśród 60 aktualnych ogłoszeń. A już niedługo kolejny wpis pod tytułem „Jak ja nie lubię kupować samochodu”, czyli coś z drugiej strony dla osób, które uważają, że bzdury piszę.